Rodzina jest najlepszym wychowawcą młodszych pokoleń wszystkich czasów i narodów. Prawdziwa rodzina to sumienie, honor i męstwo, narodowa duma każdego narodu, narodu, własność pedagogicznej kultury ludzkości. Pochodzenie wychowawców pochodzi od matki, od ojca, od rodziny. Wspólnymi wysiłkami każdego narodu w jego wielowiekowej historii stworzono własny system edukacji, wyposażony zarówno w uniwersalne osiągnięcia ludzkie, jak i oryginalne znaleziska twórcze.

Według psychologów dziecko powinno jak najwcześniej mieć własny pokój. Jak powinna wyglądać? A jaki stopień wolności powinno mieć dziecko w tym czy innym wieku? Najlepiej, jeśli dziecko od urodzenia ma własny pokój. Dzieci mieszkające w pokoju rodziców od urodzenia są często nastrojowe i niespokojne. Z reguły wynika to z faktu, że dzieci dobrze rozumieją język niewerbalny.

Współczesne style wychowania są tak różne, że chcąc nie chcąc, jesteśmy świadkami tego, jak pojęcie „od jednej skrajności do drugiej” przybiera ziemskie wcielenie. Metody wychowawcze obejmują zarówno naturalne rodzicielstwo, jak i raczej sztywny autorytaryzm. To ostatnie wywołuje gorącą debatę między zwolennikami a przeciwnikami. I rzeczywiście - posłuszne dziecko, potulnie spełniające prośby i wymagania rodziców, czy nie jest to ostateczne marzenie wielu ojców i matek?

Większość rodziców stara się jak najwcześniej nauczyć swoje dziecko niezależności. Z reguły ten proces uczenia się wiąże się z przejawem niepotrzebnych emocji zarówno ze strony rodziców, jak i dziecka. W chwilach uczenia dziecka umiejętności posługiwania się garnkiem, zakładania ubrań, jedzenia przy użyciu sztućców, trzeba pomyśleć o potrzebie wychowania dziecka do samodzielności intelektualnej.