Rośliny strączkowe - fasola ogrodowa, groch, fasola mung, ciecierzyca, soja, fasola, soczewica, dipterix

[Rośliny strączkowe - fasolka szparagowa, groch, fasola mung, ciecierzyca, soja, fasolki, soczewica, dipterix]

Rośliny strączkowe - fasolka szparagowa, groch, fasola mung, ciecierzyca, soja, fasolki, soczewica, dipterix

Rośliny strączkowe to wyjątkowy produkt. Są smaczne, pożywne i niezwykle zdrowe: rośliny strączkowe są bogate w błonnik, witaminy (A i B), żelazo, wapń, węglowodany i prawie jedną czwartą białka (aw niektórych gatunkach roślin strączkowych znacznie więcej).

Rośliny strączkowe uprawiano w starożytnym Rzymie, Grecji i starożytnym Egipcie (w grobowcach faraonów archeolodzy znajdują groch, fasolę i soczewicę). Jednak nawet dzisiaj ich dania można znaleźć niemal wszędzie.
Tylko tutaj mylisz się z nazwami: to, co w jednym kraju jest uważane za groch, w innym nazywa się je fasolą lub fasolą. Spróbujmy to rozgryźć ...

Jaka jest wartość roślin strączkowych?
Przede wszystkim rośliny strączkowe zawierają dużo białka, a to białko jest zbliżone składem do białek mięsnych. Ale mięso ma 15% białka, a fasola - do 30%.
Wartość fasoli tkwi w dużej zawartości witamin, niezbędnych aminokwasów i soli mineralnych. Zawierają witaminy C, PP, A, E, witaminy z grupy B, sole potasu, żelaza, fosforu, wapnia.
Rośliny strączkowe są bogate w węglowodany, jednak są to głównie węglowodany owocowe (glukoza, fruktoza), co zapewnia ich przyswajanie bez udziału insuliny. Dlatego rośliny strączkowe są wskazane dla diabetyków.

Bez względu na kolor ziaren (czerwony, biały, brązowy), wszystkie mają wspólną cechę, że są dobre dla zdrowia serca.
Jeśli dodasz codziennie 100 g suchej fasoli do mojego jedzenia (jedna filiżanka gotowanej), cholesterol we krwi spadnie o 19%.

Włączenie do diety brązowej fasoli obniża poziom cholesterolu o 12 mg.
Udowodniono, że fasola poprawia trawienie (jest to uwaga dla osób z zaparciami).

Wszystkie rodzaje fasoli są bogate w białko i niskotłuszczowe, bogate w potas i mało sodu. Zawierają tiaminę i żelazo.
Tu przy okazji, żeby powiedzieć o fasolce szparagowej - jedzeniu wegetariańskim, dostawcach żelaza do naszego organizmu. Nie tylko mięso, ale także produkty roślinne mogą nam dostarczyć żelaza. Pół szklanki świeżo zaparzonej zielonej fasoli (100 g) zawiera 1 mg żelaza i tylko 20 kalorii.

Na szczególną uwagę zasługują produkty zawierające tak mało kalorii, które dostarczają żelazo.

Fasola jest przeciwwskazana z dną moczanową, ostrym zapaleniem nerek, zaostrzeniami procesów zapalnych żołądka i jelit, z przewlekłą niewydolnością krążenia.
W kosmetyce stosuje się wywary z kwiatów, puree z fasoli (odsolone).
Ponieważ istnieje wiele odmian fasoli, oto dane porównawcze dotyczące ich kalorii i zawartości tłuszczu.

Najwięcej kalorii w fasoli to: czarna (132), biała (143), pinto (151), soja (173) i mała ciecierzyca (171). Mniejsza ilość kalorii w fasoli lima, fawie, soczewicy i fasoli.
Najwięcej tłuszczu jest w ciecierzycy i soi (odpowiednio 2 i 9 g).

[Fasola ogrodowa]

Fasola ogrodowa


Nazywa się je również angielskimi, azjatyckimi, końskimi lub paszowymi. W Europie przez długi czas - przed odkryciem Ameryki - były jedynymi roślinami strączkowymi, które były spożywane i nadal zajmują bardzo zaszczytne miejsce w kuchni śródziemnomorskiej. Jest to zrozumiałe: mają dużo witamin i białka, ale w organizmie jest mniej niestrawnych cukrów niż w innych roślinach strączkowych.

Świeża zielona fasola

Fasolka szparagowa jest sprzedawana w gruboskórnych, niejadalnych strąkach. Aby upewnić się, że fasola w środku jest naprawdę świeża, lepiej otworzyć jeden ze strąków: fasola w środku powinna być gładka, jędrna, błyszcząca.Aby je zdobyć, strąki są blanszowane w osolonej wrzącej wodzie przez kilka minut - i otwierają się. Fasolkę szparagową spożywa się na surowo, dodaje do zup, duszoną z innymi warzywami.

Suszonej fasoli



Suszona fasola to płaskie, owalne ziarna o jasnobrązowej barwie. W przeciwieństwie do fasolki szparagowej moczy się je przez 8-10 godzin przed gotowaniem, po czym gotuje się je w taki sam sposób, jak świeże.

Wskazówki dotyczące kupowania roślin strączkowych
Sucha fasola powinna być błyszcząca, czysta, jednolita pod względem koloru i wielkości i nie może być w żaden sposób pomarszczona.

Fasola szparagowa (strąki) powinna być jasno zielona, ​​bez plam. Musisz wybrać małe strąki i zignorować te, które są grubsze niż ołówek. Jeśli strąki są zgięte, nie otwieraj, wtedy ziarna są nieświeże. (Informujemy o tym na wszelki wypadek, nagle, już niedługo, będziemy mieli fasolkę szparagową i fasolkę szparagową w wystarczającej ilości).

Zielone fasolki zbierane, gdy strąki osiągną dojrzałość techniczną - jeszcze kruche, soczyste, bez włókien, z ledwo uformowanymi nasionami. Kiedy stają się szorstkie, nabierają nieprzyjemnego smaku i nie nadają się do pisania. Należy o tym pamiętać przy zakupie zielonej fasoli.

W przeciwieństwie do strąków zielonego groszku, które można z przyjemnością przeżuwać, fasolki szparagowej nie należy jeść na surowo, ponieważ zawierają toksyczne substancje (ulegają zniszczeniu podczas gotowania).

Sucha fasola najlepiej przechowywać w szczelnie zamkniętym słoiku w chłodnym miejscu.

Fasolkę szparagową umyj, ale nie wycieraj, włóż do plastikowej torebki z otworami i włóż do lodówki. Tam zachowają świeżość do 2 tygodni. Jeśli potrzebujesz dłużej, namocz fasolę we wrzącej wodzie i przytrzymaj przez 3 minuty. Pozostaw do wyschnięcia, zawiń w folię (lub plastik) i zamroź. Mogą być w tym stanie przez rok.
Z 400 gramów posiekanej zielonej fasoli można zrobić 4 filiżanki. Jedna filiżanka ugotowanej fasoli zawiera 44 kalorie.

WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE GOTOWANIA ZIARNA
• Przygotowując suchą fasolę, dobrze ją wypłucz, usuń wszystkie ciała obce. Włożyć do przegotowanej wody i przykryć. Moczyć przez cztery godziny. Zmień wodę. Usuń ziarna, które unoszą się na powierzchni. Teraz ugotuj fasolę (woda powinna znajdować się dwa palce nad fasolą). Będą gotować na dużym ogniu przez 1-2 godziny, w zależności od odmiany, biała fasola gotowana jest szczególnie przez długi czas.
• Aby zmiękczyć fasolę, pod koniec wrzenia posol ją i dodaj kwaśne wino.
• Aby przyspieszyć proces, fasolę można gotować w szybkowarze. (Pamiętaj! Nigdy nie należy napełniać szybkowaru więcej niż trzy czwarte jego objętości płynem. I jeszcze jedna rzecz. W szybkowarze niektóre składniki odżywcze ulegają zniszczeniu).
• Aby sprawdzić, czy fasola jest gotowa, weź 2-3 kawałki na łyżkę i dmuchnij w nie: jeśli pęknie skórka, fasola jest gotowa.
• Fasola wszystkich kolorów może być używana do sałatek, zup, mięs z grilla.
• Sucha fasola (gotowana) jest szeroko stosowana w potrawach meksykańskich. Użyj dowolnej książki kucharskiej.
• Z fasoli można zrobić pyszny przecier i sos dressingowy.
• Gotowana fasola jest dobra w potrawach z jabłkami i innych słodkawych potraw.
• Fasolka szparagowa jest bardzo smaczna, jej aromat może konkurować z pieczarkami, migdałami, pieprzem. Posiekaj surową zieloną fasolę i wymieszaj z tuńczykiem w puszce.
• Dodaj posiekaną zieloną fasolkę do zupy lub gulaszu.
• Fasolka szparagowa z koperkiem, estragonem, orzeszkami ziemnymi, czosnkiem dobrze komponuje się z serami, rybami i kurczakiem.

[GROCH]

GROCH

Wartość grochu w wysokiej zawartości składników odżywczych jest najdoskonalszym produktem spożywczym.

Groch jest niezbędny do utrzymania zdrowego serca, ponieważ zawiera bardzo mało tłuszczu (w niektórych odmianach go nie ma), nie ma cholesterolu i sodu, ale są błonniki obniżające poziom cholesterolu we krwi.

Groch pomaga kontrolować cukrzycę, ponieważ węglowodany składają się z glukozy i fruktozy, które przemieszczają się (bez pomocy insuliny) bezpośrednio do krwiobiegu.

A co najważniejsze, dzięki zawartości błonnika, karotenu i witaminy C (przy braku tłuszczu) groszek pomaga zapobiegać nowotworom.

Szczególnie cenne zielony groszekktóry nazywa się pigułką witaminową. Pod względem kaloryczności zielony groszek jest półtora raza wyższy niż inne warzywa. To jedno z najbardziej bogatych w białko warzyw, a jego białka zawierają bardzo ważne aminokwasy - cystynę, lizynę, argininę, tryptofan, metioninę i inne.
Zawiera dużą ilość witamin C, PP, A, E, B, soli mineralnych i różnych pierwiastków śladowych.

Zawartość multiwitaminy w zielonym groszku nie daje przeciwwskazań do jego stosowania w żywieniu dietetycznym.

Suchy groszek dostępny dla każdego, może być przechowywany przez 10-12 lat bez uszczerbku dla jego właściwości leczniczych i odżywczych.
Wszystko przemawia za tym, że groszek powinien znaleźć się w naszym menu znacznie szerzej. Ale...
Przeciwwskazane jest spożywanie suchego groszku z dną moczanową, ostrym zapaleniem nerek, ostrymi procesami zapalnymi żołądka i jelit, z przewlekłą niewydolnością krążenia.

Groszek jadano zawsze, wszędzie i praktycznie przez każdego. Na Bliskim Wschodzie archeolodzy odkryli pozostałości potraw z grochu, które mają nie mniej niż 10 tysięcy lat. Mimo takiej popularności groszek pojawił się w Rosji dopiero w XVIII wieku i podawano go na dworze jako przysmak. Jednak ta moda przyszła z Francji. Ale na przykład w Grecji groszek był pożywieniem dla najprostszych ludzi.

Czego się nie robi z grochu! Gotują owsiankę, zupę, pieczą ciasta, robią kluski, farsz do naleśników, galaretki, a nawet ser groszkowy; w Azji smażony jest z solą i przyprawami, aw Anglii popularny jest budyń grochowy. Taka miłość do grochu jest zrozumiała - jest nie tylko smaczna, ale i zdrowa: zawiera prawie tyle samo białka co wołowina, a poza tym jest wiele ważnych aminokwasów i witamin.

Wszystkie rodzaje grochu są podzielone do łuskania i cukru.

W fałdach strąków odmiany łuskane zawiera twardą „warstwę pergaminu”, dzięki czemu strąki są całkowicie niejadalne. Taki groszek tworzy gęstą aromatyczną zupę i owsiankę.

Mieć odmiany cukru niedojrzałe strąki i groszek są jadalne. Spożywane są świeże, konserwowane, mrożone. Kiedyś w Rosji - w prowincji Jarosław - ogrodnicy wymyślili sprytny sposób suszenia grochu cukrowego, a nawet eksportowali go do innych krajów.

Różni się też kształt groszku: okrągły, o gładkiej powierzchni (gdy dojrzeje, staje się skrobiowy); i „mózg” - kiedy wysychają, stają się nierówne, pomarszczone - i naprawdę wyglądają jak mózgi. Najsłodsze i najsmaczniejsze są odmiany mózgu.

Mankiet („łopatki”)


Jeśli groszek cukrowy jest niedojrzały, można go jeść bezpośrednio ze strąkami. W Europie nazywany jest „mange tout” (od francuskiego mange tout - „jedz wszystko”), ale w naszym kraju nazywany jest „łopatkami”. W Chinach i Tajlandii te jasnozielone cienkie strąki o przyjemnym, świeżym zapachu z pewnością będą dodawane do smażonych potraw warzywnych.

Niedojrzały zielony groszek


Niedojrzały zielony groszek to głównie odmiany mózgu. To ten sam groszek, który jest mrożony lub konserwowany. Zetrzyj z miętą, sokiem z cytryny, jogurtem i oliwą z oliwek na pyszną przekąskę.

Dojrzały groszek


Pojawia się dojrzały groszek całe lub łuskane (groch żółty twardy) i rozdrobniony (groszek przepołowiony). To z niego gotuje się gęstą aromatyczną zupę. W Azji Południowo-Wschodniej cały groszek jest smażony, solony, przyprawiany i spożywany jako przekąska. Budyń robiony jest w Anglii z groszku. W Rosji z grochu wytwarzano nie tylko zupę i owsiankę, ale także makaron, galaretkę, a nawet ser. Groch zarówno w całości, jak i na kawałki, należy namoczyć przez co najmniej 10 godzin i dopiero potem ugotować. Ponadto całość gotuje się około półtorej godziny, a posiekaną trzy razy szybciej, około 30 minut.
Zakup i przechowywanie
Małe okrągłe groszki to tzw groszek ogrodowy. Suchy groszek jest czysty, nawet w kolorze żółtozielonym. Jesienią groch sprzedawany jest w strąkach. Wybierz pełne, jędrne i rześkie zielenie.W płaskich strąkach groszek jest niedojrzały, aw uschniętych jest suszony.

Strąki powinno być rześkie, bez szarych plam.
Świeży zielony groszek szybko się psuje, a procesy dojrzewania w nim trwają po zbiorze. Ten produkt nie toleruje długotrwałego transportu i przechowywania. W normalnych temperaturach już po 2-3 dniach traci swoje właściwości odżywcze i lecznicze.

Zielony groszek konserwowane i mrożone do długotrwałego przechowywania.

Groszek w puszceoczywiście gorsze w smaku i wartości odżywczej od świeżych, mrożony groszek jest smaczny, ale niezbyt atrakcyjny.

[FASOLKI]

FASOLKI

Jak wszystkie rośliny strączkowe, fasola jest bogata w białko, a dzięki aminokwasom wchłania się bez pomocy insuliny w 60-75%. Jest to bardzo ważne dla pacjentów z cukrzycą.

Fasola zawiera dużo węglowodanów (fruktoza, glukoza), witaminy, zwłaszcza z grupy B oraz kwas askorbinowy, inulinę, flawonoidy, kwasy organiczne (jabłkowy, cytrynowy), pierwiastki śladowe.

Szalki fasolowe są przydatne w leczeniu hipobójczego zapalenia żołądka, miażdżycy i arytmii serca.
Szczególnie przydatna jest młoda fasola, której niedojrzałe owoce są szczególnie bogate w białko.

Młode fasole są używane jako pokarm w fazie dojrzałości technicznej, kiedy ich strąki są kruche, soczyste, delikatne, bez włókien, a nasiona stanowią jedynie ziarno pszenicy. Z młodej fasoli przygotowywane są różnorodne i smaczne potrawy, które są konserwowane w celu zachowania na przyszłość.
Do celów leczniczych stosuje się łupiny (łuski) fasoli.

Fasolę można jeść na każdym etapie dojrzewania: delikatne zielone strąki i ledwo uformowane słodkie, miękkie fasole oraz twarde, dojrzałe fasole, które same wyskakują z suchych pomarszczonych strąków.

Jedynie podejście do nich wymaga specjalnego podejścia: z kapryśnymi zielonymi strąkami i fasolą trzeba obchodzić się ostrożnie i delikatnie, nie zawracać sobie głowy na próżno i starać się nie trawić.

Ale dojrzałe fasole nie mają charakteru cukrowego, trzeba do nich być bardziej rygorystycznym: moczyć przez noc, gotować dwie godziny, a nawet dłużej - aby zmiękczyły, puszyły i nadały smak, wszystkie witaminy.

Zielone fasolki


Fasolka szparagowa - delikatne, chrupiące, nowonarodzone strąki, które nie mają więcej niż tydzień - są spożywane w całości, bez usuwania ledwie uformowanych ziaren. Ta odmiana fasoli dotarła do Rosji dopiero w XVI wieku, z Francji (patrz fasola francuska), a początkowo jako roślina ozdobna. Istnieje wiele odmian fasolki szparagowej: długa chińska, kenijska, żółta woskowa i tak zwane „smocze języki”, które pojawiają się wiosną w Moskwie na targach warzywnych. Fasolkę szparagową przygotowuje się dość szybko: należy je gotować we wrzącej wodzie (lub lepiej blanszowanej) nie dłużej niż 5-6 minut, dla pary - około 8-10. Mrożoną fasolę gotuje się na ogół przez 2-3 minuty. Końce strąków są zwykle odcinane przed gotowaniem - są dość twarde, aw niektórych odmianach usuwa się również włókna przechodzące wzdłuż krawędzi strąka. Po określonym czasie fasolkę należy wrzucić do durszlaka i bezlitośnie polać zimną wodą - wtedy na pewno się nie rozpadnie, będzie jasnozielona, ​​pulchna, apetyczna. Najważniejsze, żeby nie trawić.

Długa chińska fasola


Długie fasolki chińskie (zwane również wężami, szparagami lub fasolką szparagową) wyróżniają się niezwykłą długością strąków - do 50 centymetrów. Istnieją dwie odmiany tej fasoli: ciemna i jasna (obie są zielone). Światło jest znacznie delikatniejsze niż ciemne - jest bardziej miękkie i nie chrupie, prawie nie trzeba go gotować. Te ziarna pochodzą z Azji. Tam jest gotowany z czosnkiem, imbirem i ostrym chili.

Języki smocze



Smocze jęzory (w naszym kraju ta odmiana fasoli nazywana jest również gruzińską lub fioletową) to różnobarwne żółto-fioletowe strąki o długości 12-15 cm, ale te fioletowe fasole są tylko surowe. Gdy tylko go ugotujesz lub ugotujesz na parze, natychmiast zmieni kolor na zielony. Jeśli więc chcesz zachować kolor smoczych języków, jedz je na surowo.A jeśli strąki stały się już skórzaste i gęste, fasolę można z nich wyjąć i ugotować osobno.

Żółta fasola woskowa


Strąki tego typu ziaren są dość duże, płaskie, o charakterystycznym bladożółtym - woskowym - kolorze. Jednak pomimo nazwy są też fioletowe. Fasolę żółtą przygotowuje się na różne sposoby: gotowaną, blanszowaną, smażoną, parzoną. Jednak nie możesz go w ogóle ugotować, ale jedz na surowo. Świetnie prezentuje się w sałatkach, zupach, gulaszach warzywnych i mięsnych.

Kenijska fasola



Fasola kenijska to jeden z najdroższych i najbardziej popularnych rodzajów fasoli szparagowej w naszych czasach. Jest uprawiany w Afryce. Jego strąki są ciemnozielone i bardzo cienkie - mają tylko pół centymetra średnicy. W smaku słodkawe, z orzechowym posmakiem. Fasola kenijska jest przygotowywana bardzo szybko - zaledwie kilka minut - i jest bardzo dobra w sałatkach.

Francuska fasolka szparagowa



Jej strąki są dość małe i cienkie, mają tylko 7-10 cm długości, smakują słodko, krucho i nawet po blanszowaniu pozostają chrupiące. Młode strąki mogą mieć fioletową powłokę - to normalne.

Dojrzała fasola



Jeśli fasola dojrzeje spokojnie w ogrodzie, strąki wyschną i otworzą się z czasem, uwalniając dojrzałe, zyskujące siłę ziarna. Nie można już jeść takiej fasoli na surowo - będą musiały być moczone i gotowane przez dość długi czas. Warto jednak: twarda, gładka, wielokolorowa fasola zawiera dużo białka (24-26 proc.), Zbliżonego składem do zwierzęcia, ale znacznie łatwiejszego do strawienia. Zapewne dlatego fasola jest jednym z głównych składników kuchni wegetariańskiej. Ponadto można kiełkować dojrzałą fasolę.

Azuki



Azuki to małe, owalne, czerwono-brązowe fasolki z białym paskiem. Jego inna nazwa to kanciasta fasola. Adzuki pochodzi z Azji, gdzie powstają z niego desery - lody, galaretki, słodycze: najpierw moczy się je 3-4 godziny, a potem gotuje z cukrem przez pół godziny.

Biała fasola



Biała fasola jest uważana za wszechstronną: jest średniej wielkości, owalna i dość neutralna w smaku. Przed gotowaniem należy go namoczyć przez noc, a następnie gotować przez półtorej godziny. Biała fasola daje delikatne, jednorodne puree, które jest używane na różne sposoby w różnych tradycjach. Na przykład we Włoszech dodaje się go do gęstych zup ziemniaczanych z ziołami; włożyć do makaronu (pasta e fagioli), w Armenii - doprawiony pokruszonymi migdałami z rodzynkami i zapieczony w piekarniku. Fasola biała jest szczególnie szeroko stosowana w kuchni śródziemnomorskiej.

czerwona fasola



Fasola ma kształt nerki. Dobrze komponuje się z pikantnymi sosami pomidorowymi, cebulą, czosnkiem i rozmarynem. Nerka to podstawowy składnik wielu potraw kreolskich i meksykańskich, w tym chili con carne. Ale ten rodzaj fasoli ma jedną podstępną cechę: surowa fasola zawiera substancje toksyczne, więc nie może kiełkować, a przed gotowaniem należy ją namoczyć przez co najmniej 8 godzin, spuścić wodę i dopiero wtedy gotować, aż będzie gotowana przez co najmniej godzina.

Lima



Lima lub fasola lima pochodzi z Andów. Jest dość duży, jest biały, czarny, czerwony, a także cętkowany. Ze względu na przyjemny oleisty smak nazywany jest również „oleistym”. Lima jest bardzo dobra w gęstych zupach pomidorowych z aromatycznymi ziołami. Ale trzeba go moczyć przez długi czas - co najmniej 12 godzin - a następnie gotować - z reguły nieco ponad godzinę.

Łaciaty


Pinto, czyli pstrokata fasola, są średniej wielkości, owalne, z różowo-brązowymi plamkami. Pinto jest szczególnie popularne w USA i Ameryce Łacińskiej. Robi się z niego zupy, smaży się, tłucze, a następnie smaży z przyprawami; w Ameryce Łacińskiej przygotowuje się z niego chili (danie z fasoli, wołowiny, cebuli, pomidorów, czosnku, słodkiej, ostrej i czarnej papryki), a także robi się nadzienie do burrito. Podobnie jak wiele innych rodzajów fasoli, pinto należy namoczyć przez 8-10 godzin przed gotowaniem, a dopiero potem gotować przez półtorej godziny.

Czarna fasola



Najpopularniejsza fasola w Meksyku i Brazylii.Zwykle gotuje się go z dużą ilością cebuli, czosnku i pieprzu cayenne. Moczyć przez 6-7 godzin, a następnie gotować przez godzinę. Jedzą czarną fasolę z ryżem i mięsem, doprawioną cebulą, czosnkiem, kminkiem i oregano. W Meksyku najczęściej nie jest namaczany, ale gotuje się go bardzo długo i cierpliwie, dodając na koniec cebulę i czosnek wstępnie usmażony na otwartym ogniu, a także niezastąpione zioło Epasote.

Czarne oko



Fasola biała średniej wielkości z podbitym okiem, bardzo świeży w smaku. To rodzaj cowpea, cowpea. Występuje szczególnie często w Afryce (stamtąd pochodzi), a także w południowych Stanach Zjednoczonych i Iranie. Przed gotowaniem podbite oko moczy się przez 6-7 godzin, a następnie gotuje przez stosunkowo krótki czas - 30-40 minut. W Nowy Rok w stanach Ameryki Południowej robią danie o nazwie Jumping John, składające się z wieprzowiny, smażonej cebuli, czosnku, pomidorów, ryżu, tymianku i bazylii. W Pakistanie gotowane czarne oko miesza się z pomidorami, czosnkiem, papryką, garam masala, imbirem, kurkumą, kolendrą i podaje z miętowym chutneyem i sałatką cebulową.

Zakup i przechowywanie
Latem możesz cieszyć się młodą fasolą w pełni. Nie jest długo przechowywany - tylko 2-3 dni - w lodówce, zawinięty w polietylen.

Aby zachować go dłużej, musisz go zachować.

Sucha fasola jest przechowywana przez długi czas, ale należy uważać, aby nie pojawiły się w niej błędy. Najlepiej przechowywać go w szczelnie zamkniętym słoiku.
Łupiny fasoli są przechowywane w workach.

[soczewica]

soczewica

Soczewica to najbardziej legendarny gatunek roślin strączkowych. W Starym Testamencie kilkakrotnie wspomina się o soczewicy, ale najsłynniejsza jest chyba opowieść o gulaszu z soczewicy, na którą Ezaw wymienił swoje pierworództwo. Do dziś soczewicę wysiewa się na polach w Europie, Azji i Afryce Północnej.



Soczewica jest nadal używana do gulaszu, przygotowuje się przystawki (często mieszane z innymi zbożami, np. Z ryżem - mają ten sam czas gotowania), mąkę z soczewicy używa się do wypieku chleba, dodaje się ją do krakersów, ciastek, a nawet czekoladek . Ta popularność ma swoje własne powody: soczewica zawiera dużo żelaza i witamin z grupy tak potrzebnych człowiekowi, a 35 procent ziaren soczewicy to białko roślinne, które jest bardzo lekkostrawne. Ponadto soczewica ma tendencję do szybkiego wrzenia i nie wymaga moczenia.

W Indiach soczewica i puree ziemniaczane nazywane są dal. Najpopularniejsza jest uraddal, wytwarzana z czarnej soczewicy. W zależności od koloru i wielkości ziarna wyróżnia się kilka odmian soczewicy: brązową, czerwoną, puy, "beluga", urad dal. Duże odmiany - do pięciu milimetrów średnicy - są zwykle nazywane odmianami „talerzowymi”.

Po łacinie soczewica nazywa się soczewką. Dziś od tego słowa wzięli nazwę soczewki optyczne, które kształtem przypominają soczewicę.

Korzyści dla zdrowia
Soczewica zawiera 26% białka i dlatego jest ważną częścią diety w wielu częściach świata, zwłaszcza w Azji Południowej, gdzie większość populacji to wegetarianie.

Soczewica jest bogata w dobroczynny dla serca magnez i kwas foliowy, a także żelazo, witaminy z grupy B i potas, który jest niezbędny dla układu sercowo-naczyniowego.

Przygotowanie
Soczewica szybko się gotuje (szczególnie małe odmiany, takie jak czerwona soczewica). Jest często używany jako pożywna zupa w Europie i obu Amerykach. Często miesza się go z ryżem, którego gotowanie zajmuje mniej więcej tyle samo. W Indiach soczewica duszona jest z warzywami do konsystencji gulaszu, doprawiona przyprawami. To obowiązkowa część dhali.

Podczas gotowania soczewicy najpierw ją posortuj, aby pozbyć się pestek. Następnie należy je wypłukać w durszlaku z małymi otworami, aż woda będzie czysta. Ilość wody lub bulionu zależy od tego, jak go ugotujesz (w rondelku lub wolnej kuchence) i innych składników naczynia (na przykład jęczmień lub ryż wymaga dużo wody). Postępuj zgodnie ze wskazówkami zawartymi w przepisie.

Zielona soczewica


To niedojrzała brązowa soczewica.Nie trzeba go moczyć przed gotowaniem, gotuje się dość szybko, najważniejsze jest, aby go nie strawić (co jednak nie jest również przerażające). Jeśli do zielonej soczewicy dodasz warzywa i zioła - marchewkę, ziemniaki, cebulę, czosnek, pietruszkę - otrzymasz wyśmienitą zupę.

Soczewica brązowa



Najczęściej spotykana jest soczewica brązowa. W Europie i Ameryce Północnej zwyczajowo gotuje się gęste zupy z dodatkiem warzyw i aromatycznych ziół. Brązowa soczewica gotuje się trochę dłużej niż zielona soczewica (30-40 minut) i dobrze byłoby ją namoczyć przed gotowaniem - lepiej na noc.

Soczewica czerwona (imbirowa)


Czerwona soczewica to „najszybsza” fasola, gotuje się w zaledwie 10-15 minut. Lekko niedogotowany będzie ozdobą prawie każdej zimnej sałatki. A jeśli nie będziesz śledzić, dostaniesz doskonałą przystawkę, złocistą owsiankę - podczas gotowania jaskrawoczerwony kolor soczewicy wydaje się zanikać.

Puy (zielona soczewica francuska)


Puy - ten rodzaj soczewicy pochodzi od francuskiego miasta, w którym został wyhodowany. Jej nasiona są czarno-zielone, o ostrym smaku i korzennym aromacie, ponadto praktycznie nie wygotowują się, pozostają elastyczne, dlatego soczewicę Puy najlepiej umieszczać w sałatkach.

Soczewica "Beluga" - czarna soczewica



Beluga to najmniejsza ze wszystkich odmian soczewicy. Gotowe ziarna tej soczewicy naprawdę przypominają kawior bieługi - okrągłe, czarne, błyszczące. Nie trzeba namaczać "bieługi", gotuje się ją dość szybko - tylko 20 minut.

Żółte lentilki



Żółta soczewica to tak naprawdę starannie obrana szaro-zielona soczewica, do której wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni na półkach sklepowych. Niepowlekana soczewica gotuje się znacznie szybciej
W Indiach żółtą soczewicę można nazwać tak samo jak czerwoną - masur-dal (Masoor dahl)

Urad-dal


Ziarna są małe, szaro-białe, prostokątne. Urad-dal jest dwukrotnie bogatszy w białko niż mięso. Jest często używany do przygotowywania przekąsek lub mielony na mąkę, robi się ciasto i pozostawia do fermentacji, aby danie było delikatne i lekkie.

Mung dal


Hindi: dal Ziarna są małe, bladożółte, prostokątne. Ten dal jest uzyskiwany z fasoli mung, która jest często używana do kiełkowania. Mung-dal ma łagodny smak. Jest lekkostrawny i dobrze przyswajalny przez organizm, dlatego polecany jest dla dzieci, osób starszych i rekonwalescentów.

[Mash (mung dal)]

Mash (mung dal)



Zacier lub mung dal to małe okrągłe ziarna, które mają miękkie, słodkawe nasiona o złotożółtym kolorze pod grubą ciemnozieloną lub brązową skórką z ciemną plamką.

Fasola mung jest sprzedawana w całości, obrana lub rozdrobniona.

W Indiach fasola mung jest jedną z najpopularniejszych potraw, z której przyrządza się całą serię potraw pod ogólną nazwą „dal”.
W Chinach słodka zupa i mąka są wytwarzane z fasoli mung, a makaron „celofanowy” z mąki.
To, co jest sprzedawane w naszych supermarketach jako „kiełki soi”, to w rzeczywistości kiełkująca fasola mung. W przeciwieństwie do kiełków soi może - i powinno być! - jedz na surowo.
Delikatne kiełki nadają się do gulaszu lub szybko smażonych warzyw - ale tylko na ostatnią chwilę, razem z ziołami.

Nie trzeba moczyć obranej fasoli mung przed gotowaniem - nie gotuje się długo, tylko 20-30 minut. Ale lepiej jest zostawić całą fasolę mung w wodzie na całą noc.

Fasola mung jest często nazywana rodzajem fasoli; to nieprawda: fasola mung jest całkowicie niezależną rośliną strączkową. W Indiach jest to jeden z najpopularniejszych produktów, z którego przyrządza się całą serię potraw pod ogólną nazwą „dal”.

Zacier żółty



Zielony zacier


Zgnieciony zielony zacier


Biały zacier


Zacier czarny

[Fasolki sojowe]

SOJA

W Chinach soja jest uprawiana od tysięcy lat, ale na Zachodzie stała się powszechnie znana dopiero w latach 60. ubiegłego wieku. Ze wszystkich roślin strączkowych jest to najsilniejsze źródło białka.
Soja jest podstawą wielu ważnych produktów spożywczych - mąki, sosu, mleka, mięsa, tofu i pasty miso.

Fasolki sojowe





Soja jest mała, jasnobrązowa, okrągła i pomarszczona. Nie zawierają cholesterolu i są bardzo bogate w wiele różnych składników odżywczych, w tym łatwo przyswajalne białko.Ale to nie jest takie proste. Oprócz składników odżywczych soja zawiera tak zwane inhibitory, które zakłócają wchłanianie niezbędnych aminokwasów. Aby nie miały czasu nas skrzywdzić, soję należy namoczyć przez co najmniej 12 godzin przed gotowaniem, spuścić tę wodę, wypłukać, napełnić świeżą wodą i zagotować. Przez pierwszą godzinę soja powinna się energicznie gotować, a kolejne 2-3 godziny - gotować na wolnym ogniu.

W sprzedaży prawie niemożliwe jest znalezienie surowej soi, ale jest wiele produktów sojowych: mąka, sos, mleko i mięso, twarożek z tofu, pasta miso, kiełki sojowe i yubu, szparagi sojowe yubu.

Mleko sojowe



Doskonały zamiennik mleka krowiego: prawie nie zawiera tłuszczu, w ogóle nie zawiera cholesterolu, jego białko jest całkowicie przyswajalne. Aby zrobić samo mleko, soję najpierw moczy się w wodzie, a następnie wciera przez drobne sito w celu usunięcia włókien (można jednak również użyć mąki sojowej). Jednak smak tego „mleka” nie jest szczególnie wyrazisty. Dlatego z reguły dodaje się do niego wanilinę, czekoladę lub przyprawy, takie jak kardamon. Aby jeszcze bardziej z niego skorzystać, wprowadzono wapń i witaminy - D, B2 i B12.

Mleko sojowe nie zawiera jeszcze laktozy (cukru mlecznego) i oczywiście białek mleka krowiego, na które często uczulone są małe dzieci z celiakią. Jednak zwykłe mleko sojowe (sprzedawane w supermarketach) może powodować wzdęcia i biegunkę u małych dzieci, ponieważ zawiera pozostałości łusek soi, które są bogate w niestrawne węglowodany (rafinoza i stachiozy). Dlatego do żywienia małych dzieci stworzono receptury na bazie izolatu białka sojowego, które są oczyszczone z powyższych zanieczyszczeń i wzbogacone o brakujące aminokwasy. Mieszanki na bazie izolatu białka sojowego dla dzieci od 1 roku życia, produkowane przez renomowane firmy, nie zawierają GMO. Uważamy, że są one bezpieczne i mogą być stosowane jako zamiennik mleka dla małych dzieci z niedoborem laktazy i nietolerancją białka mleka krowiego.

Tofu, twaróg fasolowy



Twaróg fasolowy jest wytwarzany z zsiadłego mleka sojowego. Ma minimalną zawartość tłuszczu, absolutnie żadnego cholesterolu i więcej białka niż jakikolwiek inny produkt roślinny. Aby urozmaicić smak tofu, często dodaje się aromatyczne zioła, czosnek, paprykę, a nawet wodorosty. Jak to się je? Dodawane są do zup (np. Miso) oraz dań warzywnych i sałatek, smażonych w cieście. Delikatne, jak ciężka śmietanka, „jedwabne” tofu jest składnikiem wielu deserów. Dziś w wielu krajach świata nauczyło się robić twaróg fasolowy, ale najsmaczniejszy jest nadal w Chinach i Japonii.

Mięso sojowe



Mięso sojowe to teksturowane białko sojowe. Odtłuszczoną mąkę sojową prasuje się do momentu zmiany struktury włókien białkowych. To wtedy nadają im kształt i konsystencję różnych produktów mięsnych - mięsa mielonego, gulaszu czy kotletów. Oczywiście nie jest to prawdziwe mięso, ale ma ponad połowę białka, mało tłuszczu i nie ma w ogóle cholesterolu. Jednak zawiera również mało izoflawonów i witaminę B6 potrzebnych człowiekowi, ale niestety jest sporo konserwantów, aromatów i barwników, których trudno nazwać korzystnymi dla zdrowia.

Yubu



Na pewno wielokrotnie kupowałeś jakieś „szparagi” od Koreańczyków, którzy sprzedają określony rodzaj przekąsek. W rzeczywistości ten produkt nie ma nic wspólnego ze szparagami. Są to pianki zebrane z mleka sojowego. Są suszone, zwinięte w sznurek, który jest wygięty na kształt łacińskiej litery V. Jeśli coś wygląda, to wygląda jak bambus, często tak się nazywa - „bambusowa yuba”. Przed użyciem moczy się. Mnisi buddyjscy mocno nadziewani przyprawami i sosem sojowym o dowolnych kształtach pół na pół kurczaka lub ryb. Następnie formę zamknięto i umieszczono w podwójnym kotle na 50 minut. Gotowy kurczak (ryba) został wyjęty z otwartej formy - delikatny i bez kości.

kiełki soi



Kiełki soi są niezwykle przydatne: zawierają aktywne białko i prawie wszystkie witaminy, których potrzebuje człowiek.Nie można ich jednak jeść na surowo, mogą zostać zatrute. Aby temu zapobiec, wystarczy blanszować kiełki soi we wrzącej wodzie przez około 30 sekund.

Miso - makaron


Miso to gęsta pasta ze sfermentowanych ziaren soi, do której dodaje się trochę soli i wody. Lekkie miso jest lżejsze i słodsze, niezbyt słone, stosuje się je do sosów sałatkowych, dodawane do różnych potraw warzywnych. Ciemne miso (podobnie jak czerwone) to podstawa tradycyjnej japońskiej zupy miso. Aby uzyskać odpowiednie miso, soja jest fermentowana w specjalnych drewnianych kadziach przez kilka lat, ale nowoczesna technologia pozwala to zrobić w zaledwie półtora miesiąca.

Mąka sojowa



Jest cennym źródłem białka, nienasyconych kwasów tłuszczowych, błonnika pokarmowego, lecytyny, witamin z grupy B, żelaza, wapnia. Służy do przyrządzania mąki, mięsa, ryb, kurczaka, warzyw, zbóż, twarogów kulinarnych. 1 łyżka. łyżka soi zastępuje 1 jajko.

Stosowanie: mąkę sojową rozcieńczyć wodą do uzyskania gęstej śmietany (1 część mąki na 1,5-2 części wody), odstawić na 30 minut. Dodaj 20-50% do dowolnego produktu kulinarnego.
W produktach mącznych stosuje się je w postaci suchej (1-2 łyżki na 1 szklankę mąki zbożowej).

[Ciecierzyca (garbanzo, hiszpański, turecki, groszek drobiowy lub barani)]

Ciecierzyca (garbanzo, hiszpański, turecki, groszek drobiowy lub barani)


Uważa się, że ciecierzyca była znana i spożywana przez ludzi na długo przed początkiem naszej ery. Tak więc w Grecji znaleziono groch z ciecierzycy, którego wiek wynosi nie mniej niż 7,5 tysiąca lat, aw Iraku zachowały się nasiona ciecierzycy należące do epoki brązu. W starożytności ciecierzyca była często używana nie tylko jako pożywienie, ale także jako lekarstwo. Jego stosowanie pomogło w ustaleniu trawienia, a okłady z młodych pędów pomogły poradzić sobie z chorobami skóry.

Ciecierzyca to piaskowo-żółty groszek ze spiczastym wierzchołkiem. Dziś ciecierzyca jest jedną z najpopularniejszych roślin strączkowych na świecie.

Ciecierzyca ma bardzo bogaty skład witamin. Zawiera w wystarczających ilościach:
- lecytyna, która ma działanie tonizujące;
Nasiona ciecierzycy są bogate w białko, którego zawartość w zależności od odmiany waha się od 20% do 30%. To nieco mniej niż w przypadku innych członków rodziny roślin strączkowych, ale jest to „kompensowane” faktem, że wartość biologiczna białka z ciecierzycy jest znacznie wyższa. Jest bardziej zbilansowany pod względem składu aminokwasowego, a także zawartości głównych kwasów egzogennych: metioniny i tryptofanu.

Pod względem zawartości tłuszczu ciecierzyca przewyższa wiele roślin strączkowych - w niektórych odmianach jej ilość sięga 6-7%.

Korzystanie z ciecierzycy
Nasiona ciecierzycy można gotować, smażyć, dodawać do zup, pilawów, używać jako przystawek, a także do wyrobu ciast i kotletów. Małe kotlety przygotowywane są z prażonych rozgniecionych nasion zmieszanych z rodzynkami, sezamem lub orzechami włoskimi (falafel). Ciecierzyca jest używana do produkcji konserw, które są bardzo pożywne i mają dobry smak.

Z nasion ciecierzycy wyrabia się mąkę, której dodatek (w ilości 10-20%) do mąki pszennej podczas wypieku pieczywa oraz wyrobu wyrobów cukierniczych i makaronów podnosi wartość odżywczą i smak tych produktów. Bardzo przydatne zboża do żywności dla niemowląt można wytwarzać z ciecierzycy.

Przygotowanie ciecierzycy zajmuje bardzo dużo czasu. Najpierw ciecierzycę należy namoczyć przez co najmniej 12-14 godzin, a następnie gotować przez co najmniej godzinę. Nie należy jednak być gorliwym: po godzinie ciecierzycę gotuje się i zamienia na puree ziemniaczane, ciecierzyca świetnie prezentuje się w różnych zupach, gulaszach warzywnych i sałatkach.

[DIPTERIX (fasola tonka)]

DIPTERIX (fasola tonka)





Dipteryx (fasola tonka) to tropikalne drzewo z rodziny motylkowatych Dipteryx odorata, rosnące na północy Ameryki Południowej (Gujana, region rzeki Orinoko). Nazwa drzewa w większości języków europejskich sięga słowa tonka z języka Galibi, którym posługują się rdzenni mieszkańcy Gwinei Francuskiej.

Jajowate strąki Dipteryxa zawierają jedno słodkie i pachnące ziarno - służy jako substytut wanilii, a także do aromatyzowania tytoniu i wyrobów cukierniczych.Książki kucharskie zalecają dodawanie tej przyprawy do wypieków i słodyczy na bazie kokosa, orzechów włoskich i maku.

Fasola tonka jest czasami używana jako substytut gorzkich migdałów w krajach, w których sprzedaż gorzkich migdałów jest zabroniona lub ograniczona przez prawo krajowe.

Przemysłowym centrum zbiórki dla Dipteryx jest Wenezuela, skąd strąki są eksportowane głównie do USA. Do pożywienia używa się również smażonych nasion innego gatunku - Dipteryx panamensis.