Gdzie zaczyna się rozkład jedzenia?

Możliwości utrzymania zdrowia neuropsychicznego u ludzi są dość duże. A jednak pod wpływem szeregu niekorzystnych czynników mogą się one w takim czy innym stopniu zmniejszyć. Przede wszystkim, zdaniem naukowców, przyczyniają się do tego trzy okoliczności: hipodynamia, hiperfagia i hiperpsychia.

Minione czasy charakteryzowały się hiperdynamiią - dużą aktywnością fizyczną i mobilnością. Obecnie coraz częściej spotykamy się z odwrotnym zjawiskiem - brakiem aktywności fizycznej, przejawiającym się niską mobilnością, siedzącym trybem życia. Brak aktywności i wywołany nią „głód mięśni” prędzej czy później prowadzą do niekorzystnych następstw, a przede wszystkim do zakłócenia procesów metabolicznych i całego życia organizmu. Nie może to nie wpływać na sferę neuropsychiczną, w której zaczynają pojawiać się różne zaburzenia. Często stają się trwałe i niezwykle trudne do wyleczenia.

Zmieniło się również nasze podejście do jedzenia. Wielowiekowy niedobór składników odżywczych, aż do masowych epidemii głodu, został w ostatnich dziesięcioleciach zastąpiony hiperfagią (przejadaniem się). Wobec nadmiernej asymilacji substancji energetycznych (kalorii) przez organizm, która występuje w wyniku systematycznego przejadania się, coraz bardziej spada zużycie energii. Proces ten obejmuje nie tylko mechanizmy biologiczne, ale także psychologiczne. Osoby skłonne do przejadania się z czasem zaczynają coraz częściej sięgać po jedzenie, gdy organizm tego nie potrzebuje. Przyciągają ich do „przekąski” przy faktycznym braku głodu. Wiadomo na przykład, że osoby z nadwagą jedzą częściej, nawet wtedy, gdy nie ma potrzeby jedzenia i, w przeciwieństwie do osób szczupłych, są pozbawione możliwości dokładnego różnicowania zarówno uczucia głodu, jak i uczucia sytości.

Ostatnim elementem składowym triady jest hiperpsychia. Odnosi się to do zwiększonych wymagań na wewnętrzne rezerwy psychiki, ciągłych przeciążeń doświadczanych przez człowieka z powodu obfitości przepływu informacji, który osiągnął niespotykaną dotąd wielkość, zwłaszcza teraz, w okresie rewolucji naukowo-technicznej.

Oczywiście opisana triada nie wyczerpuje przyczyn nerwicy. Jest wiele powodów. Wymieńmy niektóre z nich, najważniejsze.

Nerwica często rozwija się na tle osłabienia układu nerwowego, które jest wynikiem zmęczenia fizycznego i psychicznego, dowolnego procesu zakaźnego (grypa, zapalenie migdałków, zapalenie płuc itp.), Długotrwałej choroby narządów wewnętrznych. Do osłabienia układu nerwowego mogą również przyczyniać się różne dolegliwości związane z wiekiem.

W powstawaniu nerwicy ważną rolę odgrywają również wszelkiego rodzaju urazy psychiczne w życiu osobistym, rodzinnym czy społecznym. Jednocześnie postawa innych jest bardzo ważna. Osoba z osłabionym układem nerwowym jest szczególnie wrażliwa na działanie czynników zewnętrznych (zwykła uwaga, zupełnie nieszkodliwa, może wytrącić go z równowagi), reaguje na nie ostrzej. Urazy, wrażliwość to pierwsze oznaki osłabienia, wyczerpania układu nerwowego.

Bezpośrednią prowokującą przyczyną nerwicy może być zarówno jednorazowy bardzo silny uraz psychiczny, jak i słabszy, ale długotrwały. Te ostatnie, podsumowując, również prowadzą do rozwoju nerwicy. W niektórych przypadkach mówimy o ostrych sytuacjach traumatycznych i ostrej psychotraumie. Najczęściej są to wydarzenia, które gwałtownie naruszają lub grożą zakłóceniem całego naszego zwykłego trybu życia: śmierć bliskich, poważna choroba, kłopoty w pracy, konflikt rodzinny, niepowodzenia w relacjach osobistych (rozczarowanie przyjacielem, zerwanie z ukochaną osobą) .W innych przypadkach mówimy o przewlekłej traumatycznej sytuacji, która istnieje od dawna. Trudno jest wyliczyć wszystkie ich możliwości, ponieważ do tej kategorii można przypisać każde zdarzenie, które utrzymuje nas w stanie napięcia przez długi czas lub powoduje nieprzyjemne, opresyjne doświadczenia.

Często bodziec werbalny jest momentem „początkowym” pojawienia się nerwicy. Dość powiedzieć, że pod wpływem usłyszanych lub przeczytanych słów człowiek rumieni się lub blednie, bicie serca przyspiesza lub zwalnia, oddech zmienia rytm itp. Słowo zawiera ładunki wprost przeciwne: może leczyć, ale może również powodować choroby. Nie sposób nie przypomnieć sobie wypowiedzi starożytnego greckiego bajkopisarza Ezopa: „Nasz język jest najlepszy i najgorszy, jaki istnieje na całym świecie”. I tak mówi stare przysłowie wschodnie: „Rana włóczni jest uleczalna, ale rana od słowa jest nieuleczalna”.

O sile psychotraumatycznego działania słowa decyduje znaczenie informacji dla człowieka, czyli, jak mówią eksperci, nie zależy to od ilościowej, ale od semantycznej strony przekazu. Tak więc kpiny z wyglądu dla jednego okazują się poważnym urazem psychicznym, dla innego - drobiazgiem, na który nie zwraca uwagi. Lub, na przykład, u człowieka może rozwinąć się nerwica na widok ognia, który niszczy jego własność. W tym przypadku bolesny stan nie jest spowodowany intensywnością światła, nie efektem cieplnym promieni cieplnych, ale informacją, którą niesie pojawienie się płonących mebli, rzeczy, przedmiotów bliskich osobie itp. natomiast oparzenie przy bliskim kontakcie z płomieniem występuje niezależnie od znaczenia informacyjnego tego, co się dzieje.

Aby zrozumieć mechanizm działania urazów psychicznych, koncepcja prognozowania probabilistycznego ma dużą wartość. Co to jest? Dane eksperymentalne pokazują, że w mózgu zachodzi proces porównywania rzeczywistej sytuacji z tą, której się spodziewamy. Jest to bardzo ważne, ponieważ pozwala przygotować się na nadchodzące wydarzenia. Tak więc jaskółka polująca na owada nie dogania go, powtarzając ścieżkę swojego lotu, ale przedziera się przez ścieżkę - nie do owada, ale do pewnego punktu w przestrzeni, gdzie (zgodnie z jej przeszłymi doświadczeniami) najprawdopodobniej znajdzie się jednocześnie z owadem. Każda nieoczekiwana zmiana sytuacji prowadzi do rozbieżności między spodziewanym a zaistniałym wydarzeniem. Im większa ta rozbieżność, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia załamania nerwowego.

Oczekiwanie na nieprzyjemne wydarzenie, próby przewidzenia jego konsekwencji mogą czasem wywołać jeszcze większe napięcie nerwowe i niepokój niż samo wydarzenie. Sytuacja niepewności, ignorancji, niepewności - te momenty bardzo często przyczyniają się do „zderzenia” procesów nerwowych.

Wszystko, co w taki czy inny sposób wpływa na jego przyszłość, jest bardzo ważne dla człowieka. Staje przed koniecznością podjęcia decyzji: co robić w przyszłości? W zależności od podjętej decyzji jego los może się potoczyć na różne sposoby. Dopóki osoba nie wybierze linii zachowania i nie zacznie z nią postępować, odczuwa napięcie, niepokój, niepokój. Sytuacja, w której się znajduje, nadal wywołuje u niego chorobę.

... Przy recepcji w przychodni siedzi mężczyzna. Od dłuższego czasu miał wrzód żołądka. Przez długi czas był traktowany z różnym powodzeniem. Lekarze zalecali interwencję chirurgiczną. Ale waha się, doskonale wiedząc, że jest to konieczne, aby pozbyć się choroby, ale jednocześnie boi się zbliżającej się operacji. Już od 2 miesięcy nie może podjąć ostatecznej decyzji. Zaczął gorzej spać, stał się rozdrażniony, drażliwy, zmniejszona wydajność. Trudno się z nim porozumieć, ponieważ wszystkie rozmowy zawsze sprowadzają się do jednego pytania: operować czy nie? Istnieją oczywiste objawy nerwicy.Wreszcie jeden bardzo renomowany specjalista zdecydowanie zalecał operację. I dziwna rzecz: wydawałoby się, że niepokój i niepokój powinny wzrosnąć. A człowiek czuje się inaczej. Stał się spokojniejszy, a jego sen się poprawił. Kluczem jest to, że teraz wie już na pewno, że czeka go operacja. Czynnik psychotraumatyczny traci na znaczeniu, w wyniku czego objawy nerwicowe zmniejszają się, a następnie zanikają.

Dla większości ludzi trauma psychiczna nie jest czymś, co jest skierowane w przeszłość, ale czymś, co stanowi zagrożenie dla przyszłości, skłaniając do szukania wyjścia, określonej linii zachowania. Jeśli nerwica jest bolesną reakcją, na przykład na śmierć bliskiej Ci osoby, to traumatyczny efekt tego, co się wydarzyło, jest ważny w świetle przyszłości. Człowiek opłakuje i przeżywa nie tyle stratę, ile jego przyszły los: „Jak mam teraz żyć? Dla kogo mnie zostawiasz? " A pocieszające z reguły mimowolnie sugerują możliwość wyjścia z tej sytuacji: „Masz dzieci, które cię potrzebują, dla których musisz żyć…” i tak dalej.

Często sytuacja konfliktowa nierozwiązywalna dla danej osoby prowadzi do rozwoju choroby. U jednego z naszych pacjentów rozwinęła się nerwica, ponieważ w ciągu sześciu miesięcy pytanie, czy rozwinie temat w instytucie, w którym był asystentem naukowym, czy też będzie musiał udać się w długą podróż służbową do jednej z fabryk w kraju, nie został rozwiązany. Każdego miesiąca kierownictwo podejmowało jedną lub drugą decyzję, a ten pracownik był zmuszony do ciągłej zmiany planów, przebudowy programu badawczego.

Taka długotrwała niepewność sytuacji, powodująca stan utrzymującego się stresu emocjonalnego, często jest impulsem do powstania nerwicy. Jest to szczególnie widoczne w tych przypadkach, gdy wydarzenia ważne dla człowieka zmieniają się w jednym lub drugim kierunku, co nie pozwala mu na wybranie jakiejś twardej pozycji, wytrąca go z koleiny, tak jak to było w przypadku naszego pacjenta. .

Rozwój nerwicy mogą być również ułatwione przez długotrwałe, nasycone afektywnie reprezentacje, które kiedyś miały silny wpływ na psychikę człowieka. Tworzą coś w rodzaju „bolącego punktu” w korze mózgowej. A wszystkie traumatyczne chwile związane z takim „bolesnym punktem” są szczególnie dotkliwe. Tak więc, jeśli osoba w przeszłości miała długi konflikt rodzinny, który doprowadził do załamania nerwicowego, to w przyszłości wszystko, co jest z tym związane, będzie szczególnie boleśnie doświadczane i będzie miało negatywny wpływ.

Opierając się na moim doświadczeniu klinicznym, mogę powiedzieć, że wydarzenia prowadzące do złożonej wewnętrznej walki sprzecznych aspiracji są dla człowieka bardzo traumatyczne. Tak więc pewna kobieta, którą znam, miała nerwicę po tym, jak dowiedziała się o zdradzie męża. Nie mogła mu wybaczyć zdrady i zamierzała złożyć wniosek o rozwód, ale jednocześnie nie była w stanie zdecydować się na ten krok, ponieważ rozumiała potrzebę zachowania rodziny dla dobra dzieci.

Wymuszone życie razem z osobą, do której nie czujesz nic poza wrogością, potrzeba pozostania w niekorzystnej sytuacji wbrew własnej woli, robienie czegoś, co nie jest zgodne z przekonaniami i zasadami tej osoby, miłość dziecka i nienawiść do ojca alkoholika to przykłady wewnętrznych konfliktów między obowiązkiem a uczuciem, często przyczyniających się do rozwoju nerwicy.

Narażenie na czynniki psychogenne może być ostre lub przewlekłe. Wiele kłopotów, które na razie nie prowadziły niejako do bolesnych reakcji, kumuluje się i stopniowo przygotowuje załamanie nerwowe przez mechanizm „przelewającej się miski”.

Częstą przyczyną załamań jest psychotrauma otrzymana we wczesnym dzieciństwie. Utrata lub choroba bliskich, kłótnie lub rozwód rodziców powodują zmiany w stanie psychicznym dzieci.Fakt, że dla dorosłych jest czynnikiem nie zasługującym na uwagę, dla dziecka z jeszcze nie wzmocnionym układem nerwowym odgrywa rolę poważnego urazu psychicznego, który pozostawia ślad na wiele lat. W pewnych warunkach ten uraz psychiczny już w wieku dorosłym może „zabrzmieć” ponownie i spowodować rozwój nerwicy.

Tarnavsky Yu.B.

Podobne publikacje

Czy przejadasz się?

Przejadanie się

Nadmierne jedzenie