Warzywa zielone i żółte

Nawet legendarny Hipokrates uważał wiele roślin nie tylko za źródło pożywienia, ale także za lek naturalny, mierzony przez samą naturę w dawkach niezbędnych dla organizmu. Potwierdza to samo życie. Wiadomo, że wiele narodów krajów Azji, Afryki, Ameryki, w których pożywieniu szerzej stosuje się liczne rodzaje roślin warzywnych, nie zna otyłości, miażdżyca, cukrzyca i wiele innych chorób powszechnych w naszym kraju. Japonia, z ponad 180 rodzajami „menu warzywnego”, ma najdłuższą oczekiwaną długość życia na świecie.

Nie trzeba jednak iść daleko, aby znaleźć przykład, można go znaleźć w naszym kraju. Mieszkańcy górskiego Dagestanu, który słynie z długich wątróbek, nieustannie jedzą różnorodne kulturowe i dziko rosnące rośliny zielone - świeże latem i suszone zimą. Jeśli policzysz dietę stulatka z Dagestanu, okazuje się, że zużywa on dziennie 500 g takich roślin. Czy to nie jest jeden z sekretów, że tutaj 86 z tysiąca ludzi osiąga wiek stu?

Rola warzyw w zapobieganiu nadwadze jest niezbędna, co wiąże się z silnie zakorzenioną w naszym kraju tendencją do nadmiernego spożywania wysokokalorycznych potraw w warunkach stopniowo zmniejszającej się aktywności fizycznej, co negatywnie wpływa na metabolizm, gwałtownie pogarsza zdrowie, kondycję organizmu. odporność na choroby obniżające wydajność człowieka. Włączenie warzyw do diety ujednolica ją, poprawia trawienie, przyswajalność pokarmu oraz eliminuje przejadanie się. Co więcej, wiele rodzajów roślin warzywnych jest tak wyjątkowych pod względem składu chemicznego i dobroczynnego działania na organizm człowieka, że ​​wykluczenie choćby jednej z nich z diety „zamyka cały zapas” witamin i leków niezbędnych dla dobrego odżywiania .

To właśnie zawartość witamin, hormonów i enzymów lub, jak się je często nazywa, biokatalizatorów, a także substancji mineralnych i przyprawowych, decyduje o głównej wartości warzyw jako produktów spożywczych, ponieważ są one gorsze pod względem kaloryczności od wielu innych produkty pochodzenia roślinnego i zwierzęcego.

Tak więc średnio dorosły potrzebuje z pożywieniem przyjmować od 2500 do 4000 kcal dziennie, w zależności od kosztów energii, determinowanych z kolei stopniem aktywności jego stylu życia i charakterem pracy. Kaloryczność 1 kg świeżego zielony groszeksłodka kukurydza i ziemniaki to tylko 750-940 kcal; arbuz, melon, kapusta, cebula, warzywa korzeniowe (z wyjątkiem rzodkiewka) - 300-500 kcal; ogórek, pomidor, papryka, bakłażan, szpinak, sałata i dynia - 150-270 kcal; energia cieplna 1 kg wołowina i chleba to 2000 kcal, a tłuszcz - 8800 kcal. Uważa się, że średnio kilogram warzyw zawiera 837-209 kJ, podczas gdy potencjał energetyczny podobnej ilości mięsa i tłuszczu wynosi odpowiednio 8400 i 36 960 kJ.

Jednak w przypadku zbioru kilokalorii z jednostki powierzchni uprawy warzyw nie ustępują zbożom. Na przykład pszenica daje średnio 1 kw. 870 m, a pomidor 1254 kcal. Okazało się jednak, że nie jest to najważniejsze, ponieważ w ostatecznej analizie nie tyle liczy się plon kaloryczny, co plon witamin z 1 m2 roślin warzywnych.

Witaminy to grupa biologicznie aktywnych związków organicznych zawartych w bardzo małych dawkach, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W przeciwieństwie do podstawowych składników odżywczych (białka, tłuszcze, węglowodany, sole mineralne) witaminy nie są źródłem energii i tworzywami sztucznymi. Są niezbędne jako niezbędne składniki metabolizmu. Warzywa są głównym źródłem witamin.W organizmie człowieka witaminy są katalizatorami reakcji biochemicznych i regulatorami podstawowych procesów fizjologicznych, metabolizmu, wzrostu, rozmnażania. Dzięki witaminom warzywa przyczyniają się również do bardziej racjonalnego wykorzystania białka w procesie odżywiania człowieka.

W związku z tym w ostatnich latach w wielu krajach świata warzywa stają się coraz ważniejsze. Szczególną uwagę zwraca się na produkcję i spożycie całej grupy warzyw, połączonych pod ogólną nazwą warunkową zielono-żółto-żółto-zielone, które otrzymała z charakterystycznego koloru organów produkcyjnych (liście, owoce, korzeń). uprawy itp.). Z jakiego powodu ta grupa warzyw zwróciła szczególną uwagę nie tylko warzywników, ale także lekarzy? Na przykład w Japonii spożycie zielono-żółtych warzyw kontroluje nie tylko Ministerstwo Rolnictwa, ale także Ministerstwo Zdrowia. Wynika to przede wszystkim z faktu, że w wysoko rozwiniętych krajach świata warzywa te zyskują na znaczeniu w związku z nowym podejściem do problemu zdrowia publicznego, którego głównym celem nie jest leczenie, ale zapobieganie chorobom, zwiększenie odporności układu odpornościowego organizmu człowieka.

W związku z tym przeprowadzono liczne badania naukowe, których wyniki jednoznacznie dowiodły wybitnej roli zielono-żółtej grupy w profilaktyce różnych chorób i przy znacznie wyższym poziomie skuteczności niż oczekiwano, a które można osiągnąć stosując syntezowane leki przez przemysł chemiczny, a nawet wtedy, gdy ten ostatni jest bezsilny.

Jaki jest powód wpływu zielono-żółtych warzyw na układ odpornościowy organizmu człowieka? Przede wszystkim z dużą zawartością „surowej” lub „świeżej” prowitaminy A - beta-karotenu. Jak się okazało, funkcje witaminy A są znacznie szersze niż pierwotnie zakładano io których znane są szerokie kręgi populacji: korzystny wpływ na procesy wzrostu organizmu, wzrok człowieka, kondycję fizyczną skóry , włosy itp.

Cała seria prac badawczych wykazała, że ​​niedobór witaminy A prowadzi do obniżonej odporności na choroby zakaźne. W związku z A-awitaminozą wielu lekarzy stawia również na tworzenie się kamieni w woreczku moczowym i żółciowym, katar i infekcje przewodu pokarmowego, płuc oraz szereg chorób. Tak się niestety zdarzyło i to jest jeden z problemów ludzkości, że nadal ocenia się charakterystyczne właściwości każdej witaminy i jej rolę w organizmie, głównie na podstawie tych widocznych zaburzeń, które są spowodowane brakiem lub brakiem. tej witaminy w żywności. Ponadto przy braku witaminy A w pożywieniu nie ma tak wyraźnych objawów choroby, jak przy braku witaminy C (szkorbut), D (krzywica), B1 (beri-beri). Jego niedobór stopniowo wpływa na ogólny stan funkcji ochronnych organizmu człowieka, a przy chronicznym niedoborze prowadzi do znacznie bardziej negatywnych konsekwencji. I odwrotnie, jego regularne przyjmowanie do organizmu człowieka w „świeżej postaci” maksymalnie mobilizuje układ odpornościowy organizmu człowieka, który uodparnia się nawet na bardzo poważne choroby, na które współczesna medycyna wciąż nie jest skuteczna.

Jakie warzywa należą do grupy zielono-żółtej? Głównym kryterium zaliczenia warzyw do tej grupy jest poziom zawartości beta-karotenu rzędu 600 mikrogramów (0,6 mg%) w 100 g surowca. Są jednak wyjątki. Tak więc w przypadku papryki pomidorowo-warzywnej, spożywanej w znacznych ilościach, ten rodzaj „kostki wysokości” obniża się do 300-400 mikrogramów (0,3-0,4 mg%) na 100 g surowca.

Znanym liderem wśród zielono-żółtych warzyw jest marchew pomarańczowa (karoten), która zawiera średnio 4,0-7,0 mg% na 100 g beta-karotenu w stosunku do surowca, aw niektórych marchewkach specjalnych zawartość karotenu sięga 20 -37 mg%. W niektórych odmianach dyni jest dużo beta-karotenu, ale jak się okazało, najcenniejszym źródłem prowitaminy A jest wiele warzyw liściastych, zielonych i piernikowych, a także niektóre nietradycyjne rośliny odżywcze, jak np. rośliny ozdobne pachnotki i chryzantema... Rzeczywiście, pod względem zawartości beta-karotenu (8,7 mg%) liście pachnotki nie ustępują nawet marchewce. Wiele innych roślin warzywnych nowych w naszym kraju jest również bogatych w karoten.

Warzywa z grupy zielono-żółtej, których zalecana ilość w dziennym spożyciu powinna wynosić co najmniej 100 g, jako najcenniejsze źródło beta-karotenu, powinny znaleźć swoje stałe miejsce w naszym ogrodzie i na stole kuchennym. Kluczem do tego jest nasz aktywna długowieczność.

Bunin M.S.

Podobne publikacje

Dania z marchwi (przepisy)

Sałatki Warzywne (Przepisy)

Nadziewane warzywa (przepisy)