Pomaganie sercu

Dbanie o to, jak zachować serce, powinno rozpocząć się jeszcze przed narodzinami dziecka i obejmować cały szereg działań społecznych, higienicznych i wychowawczych.

Jak wiadomo, jedną z najczęstszych dolegliwości sercowo-naczyniowych jest choroba niedokrwienna serca. Jej poważne stany, znane jako ostra niewydolność wieńcowa i zawał mięśnia sercowego, są zdecydowanie główną przyczyną śmierci mężczyzn. A to jest w najbardziej krzepkim i owocnym wieku. Trzeba powiedzieć, że choroba jest często bardzo podstępna: przebiega potajemnie i czasami prowadzi do nagłej śmierci.

Kardiolodzy dokładnie badają chorobę wieńcową serca i coraz częściej ją cofają. Teraz są wszelkie powody, by powiedzieć, że serce w czasie ataku serca jest zbyt zdrowe, aby pozwolić mu umrzeć. Zawał serca nie jest ogólną katastrofą, ale częściowym wypadkiem niezwykle odpornego i sprawnego organizmu. W większości przypadków wypadek ten można wyeliminować dzięki szybkiej pomocy. A już pierwsze środki są możliwe nie tylko dla lekarzy. Związek Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca mógłby uczyć tych środków, tych technik. Telewizja może w tym pomóc, o czym świadczą chociażby doświadczenia polskich przyjaciół.

Teraz w niektórych miastach kraju powstały specjalne zespoły pogotowia ratunkowego. Każdego roku ratują życie tysięcy ludzi. A jednak pomoc, jakiej inni mogą udzielić pacjentowi w pierwszych minutach, jest nieoceniona i niezastąpiona.

Ale kiedy rozmawialiśmy o doraźnej opiece nad ostrym atakiem choroby, która już się rozpoczęła. Ale jak możemy ją ostrzec, zatrzymać na jak najwcześniejszym etapie? Od kilku lat kardiolodzy w naszym kraju z powodzeniem rozwijają badania epidemiologiczne chorób układu sercowo-naczyniowego. Głównym zadaniem tej pracy naukowej jest poznanie wszystkich możliwych przyczyn i sposobów pojawiania się i rozwoju chorób.

Nie ma mowy o przenoszeniu choroby drogą zakaźną. Ujawnia się cały szereg przyczyn, nie tylko medycznych i biologicznych, ale także społecznych, psychologicznych, środowiskowych, przemysłowych i tak dalej. Oczywiste jest, że wymaga to udziału nie tylko medycyny, ale także innych nauk. Na przykład socjologowie, psycholodzy, biofizycy, matematycy, inżynierowie współpracują z lekarzami.

Nagły atak choroby niedokrwiennej serca. Ale, jak wykazały nasze badania, zajmuje on swoje początkowe pozycje, czasami już we wczesnym dzieciństwie. Dziecko nieaktywne, otulone, otyłe, jest kandydatem do przyspieszonego rozwoju miażdżycy, głównej przyczyny niedokrwienia serca.

Prewencja w sferze psychicznej jest bardzo ważna, jeśli mogę tak powiedzieć. Ciągłe wstrząsy nerwowe, częste kłótnie w rodzinie negatywnie wpływają na kształtowanie charakteru dziecka. W konsekwencji może to spowodować niemożność pokojowego rozwiązywania konfliktów w rodzinie i służbie. Taka osoba przyzwyczaja się do negatywnych emocji, nie próbuje sobie z nimi radzić, często w depresyjnym nastroju. To potężny czynnik wpływający na rozwój chorób serca, nie wspominając o antyhigienicznym stylu życia z takimi towarzyszami jak brak aktywności, palenie i alkohol. Wszystkie te niekorzystne warunki zwiększają prawdopodobieństwo choroby od dziesięciu do dwudziestu razy i dlatego nazywane są czynnikami ryzyka.

Z przeprowadzonych badań wynika, że ​​wiele z nich ma różne zaburzenia, od podwyższonego ryzyka po chorobę wymagającą systematycznego leczenia. Następnie lekarze przez trzy lata monitorowali stan tych dwóch kategorii pacjentów. Stwierdzono, że wśród osób zaliczonych do grupy wysokiego ryzyka zawał mięśnia sercowego występował trzykrotnie częściej niż u osób praktycznie zdrowych zidentyfikowanych na podstawie tego samego badania.A uznani pacjenci mieli zawał mięśnia sercowego pięć razy częściej niż zdrowi. Warto zauważyć, że niektórzy ludzie w pewnym momencie kategorycznie odmówili przesłuchania. Trzy lata później okazało się, że byli chorzy trzy razy częściej niż ci, którzy się na to zgodzili. Lekarze uważają, że odmowa badania jest również pewnym czynnikiem ryzyka ze względu na charakterystykę psychologii pacjenta.

Pilnie potrzebne są szeroko zakrojone, poparte naukowo, profilaktyczne badania przesiewowe. Pozwoli ci to wcześniej ujawnić pochodzenie podstępnej choroby, uchwycić ją na samym początku i aktywnie leczyć.

Oczywiście należy opracować rzetelną technikę badania, która pozwoli na dokładniejsze określenie predyspozycji do choroby lub jej wczesnego, uleczalnego stadium.

W tym zakresie kwestia standaryzacji i ujednolicenia metod zbierania i przetwarzania danych jest bardzo dotkliwa. Ten problem, istotny w różnych dziedzinach nauki, jest szczególnie ważny w opiece zdrowotnej i medycynie. Obszerne badania setek tysięcy osób, przeprowadzane na współczesnym poziomie, są pracochłonne i kosztowne. Aby przyniosło oczekiwany efekt przede wszystkim należy zadbać o wysoką dokładność danych uzyskanych podczas badań. Przede wszystkim konieczne jest stworzenie serwisu informacyjnego i kontroli metrologicznej. Poprawi to jakość i skuteczność inspekcji. Bez rozwiązania tego problemu wszystko będzie ograniczone do naukowego zamieszania.

Konieczne jest ujednolicenie i systematyczna kontrola przede wszystkim najprostszego sprzętu. Obejmuje elektrokardiografy, sfigmomanometry - przyrządy do pomiaru ciśnienia i inne. Jak dotąd ich zeznania są często niewystarczająco wiarygodne.

Oprócz urządzeń znanych każdemu lekarzowi powiatowemu, w nauce i praktyce kardiologicznej, sprzęt medyczny wykorzystywany jest do bardziej złożonych badań - biochemicznych, elektrofizjologicznych, radioizotopowych i innych. Te badania są drogie. W dużej mierze tracą na wartości, jeśli nie zostanie zapewniona standaryzacja odczytów przyrządów, ich ujednolicenie i ścisła kontrola metrologiczna. Podczas choroby pacjent z reguły przechodzi badania w kilku placówkach medycznych. Może zajść potrzeba porównania tych danych przez lekarza.

Ale jak porównać wskaźniki urządzeń, które nie są ustandaryzowane i ujednolicone? Przy tych „rozbieżnościach” stosowanie złożonych metod badawczych może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Konieczne jest poważne podejście do rozwiązania tego najważniejszego problemu nauk i praktyki medycznej. Nasze społeczeństwo ma do tego wystarczające możliwości techniczne.

Problem jest szczególnie istotny w związku z tym, że w przyszłości konieczne jest tworzenie repozytoriów - „banków” informacji, z których w każdej chwili będzie można uzyskać informacje o stanie pacjenta rok lub dwa lata temu. Jest to niemożliwe bez dokładności i porównywalności danych.

Wszystkie te działania - wykorzystanie najnowszych osiągnięć naukowych, ujednolicenie metod zbierania informacji, diagnostyki i leczenia - jednak nie przynoszą efektów, dopóki nie zostaną zainspirowane autorskim humanizmem lekarza. Jeśli lekarz nie odbędzie się w tym zakresie, obfitość badań klinicznych, laboratoryjnych i instrumentalnych może tylko dodatkowo zaciemnić pacjenta przed nim. Ale słowo „pacjent” pochodzi od łacińskiego słowa „pacjent”. Lekarz musi być w stanie utrzymać wysoki poziom człowieczeństwa przy dzisiejszej obfitości informacji naukowych i technicznych.

Jest jeszcze jedna obiektywna trudność, którą musimy przez cały czas pokonywać w naszej pracy. Wraz z rozwojem procesu specjalizacji medycyny, pojawieniem się nowych i nowych „wąskich” dyscyplin, lekarze coraz bardziej koncentrują się na jednej, „swojej” części ciała. I to jest zrozumiałe: trwa konieczny proces gromadzenia wiedzy. Ale jednocześnie zmniejszają się możliwości holistycznego badania pacjenta.

Pacjent jako integralna jednostka pozostaje przedmiotem uwagi miejscowego lekarza, jest jedynym „odpowiedzialnym za wszystko”.Rola tego lekarza, który jest centralną postacią w naszej opiece zdrowotnej, musi stale rosnąć. Ale to wymaga, aby wszyscy specjaliści przyszli mu z pomocą. Bazując na najnowszych osiągnięciach nauki w swojej dziedzinie, muszą stworzyć system dość prostych schematów dla lekarza powiatowego - algorytmów diagnostycznych i leczniczych. Opierając się na nich, lekarz będzie dokładnie wiedział, na jakim etapie może samodzielnie leczyć pacjenta, a na jakim etapie może go wysłać do specjalistycznej placówki medycznej. Konsultacje farmakoterapeutyczne, które odbywają się dla lokalnych terapeutów, powinny być bardziej regularne, kompleksowe i przekonujące.

A dla „wąskich” specjalistów bardzo cenna jest również współpraca z lokalnym terapeutą. W końcu często obserwuje najwcześniejsze objawy choroby. Pacjenci przychodzą do niego z pierwszymi dolegliwościami. Zatem korzyści płynące z tych kontaktów są obopólne.

Rozwój nowoczesnych automatycznych systemów badań i diagnostyki opartych na zunifikowanych urządzeniach, dwukierunkowa łączność operacyjna pomiędzy lekarzem powiatowym a dużymi ośrodkami klinicznymi i naukowymi, pojawienie się nowych metod leczenia pozwoli na osiągnięcie wszechstronnego postępu naukowego i praktycznego. kardiologia. Powszechna poprawa jakości opieki medycznej nieodłącznie powinna wiązać się z rozbudową sieci placówek medycznych i profilaktycznych kardiologicznych.

3. Janushkevichus

Podobne publikacje

Serce jest niestrudzonym pracownikiem

„Zamknij” serce

Serce jest chronione