|
 Wczesny wiek uważany jest za okres najbardziej intensywnego rozwoju wszystkich układów ciała i narządów dziecka, kształtują się różne umiejętności i zachowania. W pierwszych latach życia przed małym człowiekiem otwiera się ogromny świat relacji międzyludzkich. Zaczynają opanowywać najprostsze zasady zachowania. Przywiązania, gusta i przyzwyczajenia już się kształtują.
Dziecko zaczyna ujawniać swoją indywidualność w wieku od 2 do 3 lat, określa się cechy charakteru, manifestuje się jego temperament. Można już mówić o małym dziecku jako o rozwijającej się osobowości, ponieważ w tym okresie kładzie się podwaliny pod takie cechy jak niezależność, kompetencje, kreatywność itp.
Decydujące znaczenie dla rozwoju jego osobowości mają warunki społeczne życia dziecka. Są to komunikacja, interakcje w uczeniu się, wpływ środowiska i ogólnie organizacja życia. Pod wieloma względami to wpływy pedagogiczne determinują poziom rozwoju dziecka. Uwzględniają ogólne wzorce rozwój dziecka ten wiek, jego indywidualne cechy. Pozwala to określić kierunek najbliższego rozwoju.
Do głównych zadań procesu pedagogicznego w tym wieku należy wzmacnianie (wzbogacanie) rozwoju, wdrażanie zasad humanizacji, którymi kieruje się nie przeciętna osobowość, ale indywidualność każdego dziecka.
W tym wieku brana jest pod uwagę masa ciała i wzrost dziecka. Ciało staje się silniejsze, poprawia się aktywność układu nerwowego i narządu ruchu, zwiększa się wydolność układu nerwowego, przez co wydłuża się czas trwania aktywnego czuwania. W tym wieku dziecku łatwiej jest kształtować umiejętności komunikacyjne. Dzieci mogą zostać powstrzymane przez krótki czas. Wszystko to staje się możliwe dzięki poprawie różnych typów warunkowego hamowania. Ale nadal łatwo się męczą i podniecają powtarzalnymi czynnościami.
Rozwój umysłowy dzieci w wieku od dwóch do trzech lat można ogólnie charakteryzować aktywnym skupieniem się na wykonywaniu swoich czynności bez pomocy dorosłych, czyli dążeniem do samodzielności, dalszego rozwoju, mają elementarne sądy o otaczającym ich świecie, tworzenie nowych form interakcji między dziećmi wraz ze stopniowym przechodzeniem od pojedynczych zabaw do najprostszych form wspólnej zabawy. W tym okresie znaczące miejsce zaczyna zajmować gra fabularna, w której dzieci odzwierciedlają poczynania bliskich im osób, a pod koniec 3 lat przyjmują role. Pojawiają się pierwsze przejawy ich konstruktywnej i graficznej (rysunkowej, modelarskiej) działalności. Zajęcia dzieci stają się coraz bardziej złożone i zróżnicowane: dzieci już wiedzą, jak odróżnić zabawę od nauki i pracy. W wyniku gier i działań rozwijają się procesy umysłowe: myślenie, uwaga, pamięć. Zaczynają się formować nowe zainteresowania i potrzeby.
W tym wieku kładzie się przyszłe fundamenty socjalizacji dziecka, ustala się jego więź z ludźmi, naturą, a także obiektywny świat, wprowadza dziecko w kulturę, uniwersalne wartości ludzkie, fundamenty jego samoświadomości i indywidualności powstają. Możesz omówić to wszystko w sekcji forum o dzieciach.
Achmetow Rustam Gaptylcheevich
|
