Wielkanocne przepisy firmy Panasonic

Przepisy na ciasta wielkanocne

Wielki Post radykalnie zmienił sposób życia ludzi. Zabroniono rozrywki, nie funkcjonowały miejsca publiczne i rozrywkowe. Ulice zrobiły się spokojniejsze, praktycznie nie było widać pijaków. Stół wielkopostny składał się głównie z kapusty i grzybów. Ryby i olej roślinny były dozwolone tylko w niedziele i święta. Słodycze to chudy cukier, suszone na słońcu jabłka i rodzynki. Najpoważniejszy tydzień postu to ostatni, namiętny. Ludzie zmęczeni ciszą i świętością zaczęli przygotowywać się do wakacji ...

Święto Jasnego Zmartwychwstania Pańskiego, jedno z najbardziej ukochanych w Rosji. W miastach i na wsiach wszystko było w ruchu: były przedświąteczne prace domowe. Wszyscy, starzy i młodzi, sprzątali domy, strząsali podwórka, szli do łaźni. Specjalnie na wakacje w szklarniach uprawiano konwalie, stokrotki i bzy. Z okolicznych wiosek przywieziono niezliczone towary - kury, gęsi, indyki, wołowinę, szynki wieprzowe. Opróżniono beczki w piwnicach z winami - podczas świątecznego tygodnia prawie wszystkie zapasy były wypite. Ludzie kupowali prowiant, przygotowując wielkanocny obiad z wyprzedzeniem. Święta Wielkanocne obchodzono od dawna: goście mogli wchodzić w każdej chwili, a największym wstydem dla gospodyni była biedna uczta. Stół był nakryty przez cały dzień: w każdej chwili można było do niego podejść.

Suvorova A.P. "Stół wielkanocny", martwa natura, 1998, olej na płótnie

Dużo gotowali, rosyjski stół wielkanocny był tradycyjnie bogaty i różnorodny. W zamożnych rodzinach podawano do 40 potraw - według liczby dni Wielkiego Postu. Wioski ograniczały się do smażonego indyka, barszczu wielkanocnego i przekąsek. W regionach południowych gotowano tradycyjną grecką zupę z wątroby - „magiritsu”. Dania rybne były nie do przyjęcia. W miastach najczęściej stawiano na stole pieczone i smażone szynki, cielęcinę, wszelkiego rodzaju galaretowate i galaretowate mięso, pasztety, bułki. Większość dań podawano na zimno. Dzięki temu gospodyni mogła nie obsługiwać gości i nie podążać za kucharzami, ale radować się i bawić ze wszystkimi.

Z wyprzedzeniem przygotowywano również świąteczną Wielkanoc. Przepis był dość skomplikowany: twarożek dwukrotnie przepuszczano przez sito, dodano zmiękczone masło i śmietanę. Cukier puder był zmielonym białkiem z żółtkami jaj, wmieszano ubite białka. Ubijali też śmietanę, wkładali kandyzowane owoce i rodzynki, wanilię i przyprawy.

Świąteczna Wielkanoc z twarogiem

Masę mieszano specjalną drewnianą łopatką, zawsze w jednym kierunku, a gotową Wielkanoc układano w drewnianych formach, przykrywano talerzem i nakładano ucisk w celu usunięcia nadmiaru wilgoci. Wielkanoc dojrzewała w piwnicy przez dwa lub trzy dni.

Drewniane rzeźby na Wielkanoc były oryginalne, były przekazywane w rodzinach jako największe klejnoty dziedziczone z matki na córkę.

Drewniana forma rzeźbiona na Wielkanoc

W tym samym czasie malowano też jajka. Do barwienia używano skórki cebuli, którą starannie zbierano i suszono przez cały rok. W bogatszych domach jajka gotowano wraz ze skrawkami jaskrawego jedwabiu. Na jajka naniesiono cienkimi pędzelkami proste rysunki i ozdoby. Każdy region miał swoje własne ozdoby, praktycznie się nie powtarzały. Kolorowe jajka umieszczano zwykle w górnych pokojach lub jadalniach w widocznym miejscu, na parapecie. Byli traktowani licznymi gośćmi, niesieni ubogim.

Tradycja barwienia jaj sięga czasów starożytnych

Ale główną ucztą wielkanocną jest nadal ciasto, specjalny, świąteczny święty chleb. Wypiekany był z maślanego ciasta drożdżowego. Z pokolenia na pokolenie przekazywane są również tajemnice wypieku. A dziś ciasta wielkanocne przygotowane według starych receptur są smaczne i długo nie starzeją się. Było przekonanie: jeśli tort się powiedzie, to przez cały rok będzie porządek. Każda gospodyni chciała, żeby jej tort był jak najlepszy, najpiękniejszy.Na świąteczne ciasto nie szczędzili niczego, hostessy wkładały do ​​niego tylko najlepsze produkty. Do ciasta dodano jajka, masło, rodzynki, orzechy, owoce kandyzowane, skórkę z cytryny. Do aromatu użyli kilku kropli porto lub koniaku, gałki muszkatołowej, wanilii.

Ciasta wielkanocne zawsze były bogato zdobione. Polany lukrem lub kremówką, posypany cukrem pudrem, ozdobiony kolorową kaszą jaglaną. Ten wielokolorowy opatrunek nazwano „nonparelle”. Do rozpowszechnienia wizerunku krzyża i litery „ХВ” - Chrystus zmartwychwstał, używano orzechów lub rodzynek!

Ciasta wielkanocne to główna dekoracja wielkanocna

Ciasto było zawsze dużo ugniatane, ponieważ rodziny były duże, w niektórych było do dwudziestu osób. Kulich natomiast zjadła cały świąteczny tydzień - trzeba było, żeby mieli dość dla swoich gości i wyszli dla gości. Ciasto umieszczano w dużych kadziach, pieczono w wiaderkach. Ciasto wielkanocne jest krnąbrne, łatwo rosło, ale równie łatwo odpadało. Nagłe zmiany temperatury, przeciągi, a nawet trzaskanie drzwiami - wszystko może zepsuć wakacje. Dlatego ugniatali w nocy z czwartku na piątek, kiedy dzieci spały. Przez cały piątek piekli ciasta, aw sobotę przynosili ich do kościoła, aby ich pobłogosławić.

W piekarniach i piekarniach sprzedawano również ciasta wielkanocne. Ale bez względu na to, jak byli dobrzy, w Rosji zawsze był zwyczaj tworzenia własnego domu. Noszenie zakupionego ciasta w celu konsekracji nie było właściwe. Batiushka może być zły!

Gotowe ciasta wielkanocne czasami pochodzą nawet od Valentino

Nawet rząd komunistyczny nie był w stanie wykorzenić odwiecznych tradycji. W najciemniejszych czasach przedświątecznego tygodnia w sklepach spożywczych i piekarniach pojawił się w sprzedaży oszczędnie posypany orzechami i cukrem pudrem „Spring Cup”. Ciasta wielkanocne, podobnie jak dawniej, wypiekano głównie w domu. Na wsiach - w niektórych rosyjskich piecach, w niektórych miejscach zachowanych, w mieszkaniach miejskich - w piecach gazowych. Oczywiście w tym przypadku wykluczono formy wielkości wiadra, zastosowano zwykłe donice aluminiowe.

Teraz, gdy postęp techniczny posunął się naprzód, do pieczenia używa się maszyn do chleba. W tym celu wypróbowaliśmy wypiekacz do chleba Panasonic. C-255.

Panasonic wypiekacz do chleba C-255

Prawie wszyscy producenci nowoczesnych urządzeń gospodarstwa domowego starają się uwzględnić specyfikę rosyjskiego rynku krajowego. Wiele kuchenek mikrofalowych jest wyposażonych w specjalne rosyjskie programy gotowania. Producenci pieczywa nie pozostają w tyle. Teraz mogą zrobić ciasto nie tylko na pizzę, ale także na narodowe dania rosyjskie - pierogi i pierogi.

Ciasto wielkanocne zajmuje szczególne miejsce w programach pieczenia.

Przepis oferowany konsumentowi przez Matsushita Electric Industrial Co. Ltd jest dość prosta. Ale to dość wielkanocny przepis, w którym nic nie zostało oszczędzone. Do ciasta trzeba włożyć dużo masła, jajek, babeczek. Jak w starożytnych przepisach.

Postanowiłem wypróbować ten przepis:

Suche drżenie - 2,5 łyżeczki.
Mąka pszenna - 450 g.
Sól - 0,5 łyżeczki.
Jajka - 4 szt.
Cukier - 4 łyżki. l.
Wanilina - 1 łyżeczka
Masło - 100 g.
Sok cytrusowy - 50 ml.
Rodzynki, kandyzowane owoce i orzechy - dozownik kompletny.

Przepis wydał mi się całkiem wiarygodny. Dużo jajek oznacza, że ​​ciasto okaże się bogate.

Dużo jajek - ciasto będzie bogate

Ale po chwili namysłu wymieniłem niektóre składniki. Najpierwzamiast soku cytrusowego wziąłem zwykły 30 proc krem. Krem w kulich wydawał mi się bardziej odpowiedni. Ponieważ jednak zapach cytrusów wcale nie zaprzecza tradycji, do kremu zdecydowałam się dodać skórkę usuniętą z jednej cytryny.

Skórki z cytryny

A do rodzynek i kandyzowanych owoców zmieszałam trochę suszonych owoców pokrojonych na małe kawałki. Postanowiłem w ogóle nie wkładać nakrętek, sztywne elementy w teście powietrznym wydały mi się nie do końca trafną decyzją.

Producent zalecił wypiek ciasta według programu dietetycznego chlebowego w trybie „pieczenie z rodzynkami”. W tym trybie dozownik automatycznie doda do ciasta rodzynki i owoce kandyzowane we właściwym czasie. Ale po przemyśleniu postanowiłem nieco zmodyfikować program. Producenci chleba z rodziny Panasonic różnią się nieco od swoich sióstr.Wszystkie programy mają na celu „wyrównanie temperatury” przed rozpoczęciem mieszania. Nie jestem pewien, czy to „wyrównanie” jest w ogóle potrzebne. W końcu żywność w temperaturze pokojowej jest zwykle umieszczana w pojemniku. W skrajnych przypadkach temperatura jest wyrównywana w tym samym czasie co pierwsza partia. Zdecydowałam się wstępnie zagnieść ciasto w programie „Ciasto na pierogi”. I dopiero potem włącz program wypieku „chleba dietetycznego”. Tak więc w ciągu godziny przeznaczonej na wyrównanie temperatury moje ciasto wzrośnie dalej. Ciasto jest bardzo bogate, ciężkie i zwykle zajmuje dużo czasu. Dodatkowa godzina tylko mu dobrze zrobi. Jak się później okazało, miałem rację.

Więc włożyłem 4 jajka do formy, odmierzyłem 450 gramów mąki na wadze i również włożyłem je do formy.

450 gramów mąki

Przepis wymagał stu gramów masła. Zmierzyłem je również na wadze.

Łatwo jest zmierzyć 100 gramów masła na wadze.

Włożyłem wszystkie składniki do formy i włączyłem wypiekacz do chleba.

Wypiekacz do chleba jest gotowy do włączenia

Wiosło obracało się, najpierw powoli, potem szybciej. W wypiekaczu do chleba Panasonic nie ma okienka, więc zaryzykowałem otworzenie pokrywy, żeby zobaczyć, co się tam dzieje. W rzeczywistości nie powinieneś tego robić, ciasto na ciasta może bardzo stać się kapryśne i spaść. Ale ciekawość była silniejsza, więc zaryzykowałem. Niezbyt gruba, gęsta bułka toczyła się wzdłuż dna formy, czasami przyklejając się do ścian. Bałam się, że ciasto jest wodniste, a wierzch ciasta odpadnie podczas pieczenia. Czy to wina kremu? Ale postanowiłem nie przerywać procesu, nie dodawać mąki, ale nadal czekać na wyniki.

Ugniatanie w trybie „Ciasto na pierogi” dobiegło końca. Włączyłem program chleba dietetycznego, ustawiłem ustawienie wypieku rodzynek, wybrałem rozmiar bochenka - XL i włączyłem wypiekacz do chleba. W tym programie nie można wybrać koloru skórki. Wyświetlacz pokazuje czas gotowania - 5 godzin.

Wyświetlacz wypiekacza do chleba

Ciasto zaczęło rosnąć. W odpowiednim czasie gdzieś godzinę później silnik odpalił. Ciasto jest ponownie zagniatane. Około trzech minut przed końcem partii rozległo się kliknięcie. Otworzyło się dozownik, rodzynki i suszone owoce wsypały się do ciasta. Kontynuowano ugniatanie. Na godzinę przed końcem programu usłyszał znajomy zapach. Po włączeniu elementów grzejnych maszyna przeszła do najważniejszej procedury - pieczenia. A teraz dostatecznie głośny sygnał dźwiękowy oznajmił koniec programu. Ciasto było gotowe. Na wszelki wypadek odczekałem kolejne 20 minut, aż ciasto trochę ostygnie, i podniosłem pokrywkę. Ciasto idealnie się rozrosło. Skórka jednak trochę pękła. Nie straszny, można go łatwo zamaskować glazurą. Ale moim zdaniem skórka wyszła zbyt rumiana. Nie, nie żeby było spalone, ale było ciemne. Nie było zapachu, najlepszego wskaźnika palenia. Pachniało wanilią i odrobiną cytryny. Ciasto wyrabiane jest na słodko, zgodnie z przepisem należało włożyć 4 łyżki cukru. Dokładnie to włożyłem.

Skórka jest zbyt rumiana

Wygląda na to, że przyczyną tego brązowego rumieńca był cukier. Szkoda, że ​​koloru skórki nie można zmienić w programie dietetycznym pieczywa.

Teraz musimy udekorować ciasto lukrem. Przepisy kosmetyczne są zwykle różne dla każdego. Ktoś polewa ciasto rozpuszczoną białą czekoladą, ktoś kremowa krówka ktoś posypać cukrem pudrem. Lukier zazwyczaj robię z ubitego białka i drobnego cukru lub cukru pudru. Dla smaku i zapachu dodaję łyżeczkę brandy, sok z cytryny lub łyżkę proszku kakaowego. Ta mieszanina dość łatwo się rozprowadza, nie spływa ani nie pęka. Ale ciasto ozdobione białkami należy suszyć w piekarniku przez kilka minut. W przeciwnym razie szkliwo pozostanie lepkie. Nie chciałem wkładać ciasta upieczonego w wypiekaczu do piekarnika. Po inny przepis zwróciłem się do guru domowej ekonomii - Eleny Molokhovets, według której Świętej Księgi gotować nauczyło się więcej niż jedno pokolenie gospodyń domowych. Wybrałem dość prosty przepis na lukier rumowy. Ponadto w barze była butelka białego rumu Baccardi.

Glazura z rumem od Eleny Molokhovets (przepis numer 1022)

1/4 funta najlepszego cukru
3/4 łyżki rumu,
1/2 soku z cytryny
lub sól cytrynowa 1/2 ziarna grochu,
lub 3—4 krople octu reńskiego.

W filiżance zmieliłem 115 gramów cukru pudru z rumem i dodałem sok z cytryny.

Glaze waliła w filiżankę

Mieszanina okazała się dość lepka. Położyłam go na torcie, wyrównałam nożem, a potem serwetką. Glazura zamarła na moich oczach.

Glazura zamarła na moich oczach

A dekoracje nie były jeszcze gotowe! Szybko pokroiłam migdały, wyjąłam rodzynki i kolorowe kulki cukru, których zwykle używam zamiast tradycyjnej kolorowej kaszy jaglanej. Nie było czasu na rozłożenie ozdób - szkliwo zamieniło się w skórkę. Po prostu posypałam ciasto miksturą. Rodzynki jakoś się przykleiły, ale kulki i migdały potoczyły się na talerz. Musiałem zwilżyć powierzchnię wilgotną szczoteczką i ponownie spryskać. Tym razem wszystkie dekoracje pozostały na swoim miejscu.

Ciasto zdobiły rodzynki, migdały i kulki cukru

Ciasto okazało się piękne! Ale jaka jest smaczna, dowiadujemy się, krojąc ją w noc wielkanocną. Ale jestem pewien, że wszystko będzie uroczyste i magiczne!

poleca!

Wesołych Świąt!

Kira Vorontsova,

Wypiekacze chleba Panasonic na forum